In het Amazonewoud staan oude reuzen van 130 meter hoog. Bejaarde bomen. Die groeiden op een arme bodem, met een vruchtbare humuslaag van nog geen 30 cm dun. Hoe kan dat?
Leonardo Boff legt uit dat het woud over de bodem groeit, in plaats van uit de bodem. ‘Planten en bomen zijn met elkaar verbonden via hun wortels en ondersteunen elkaar aan de basis. Ze vormen een enorme weegschaal. Het hele bos beweegt en danst. Als één boom neergehaald wordt, sleurt die dus verschillende andere mee.’(1)
Wow.
Met het woud aan mensen dat de planeet bevolkt is dat misschien ook zo. Er rest de aarde niet veel humus meer, dat is bekend. Om daarin als mens en als planeet te overleven moeten we wel verstrengelen en vergroeien. Dat is minder bekend. Niet snel snel omhoog maar langzaam en in de breedte. En wat vaker samen dansen, wat bejaarden wel eens doen.
(1) Leonardo Boff (1996), Cry of the Earth, Cry of the Poor, p 90.
dinsdag 12 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
vind ik een heel mooie gedachte
BeantwoordenVerwijderenguido
Ik vind dat Guido gelijk heeft. Of Sam. Want het is niet alleen een mooie gedachte, maar ook een goed gedachte gedachte. En dansende bejaarden, dat is vaak mooi om zien. Zelfs in slow-motion. Het maakt een mens aan het glimlachen. Of mij toch. Dat is zoals bij de vogels. Niet elke vogel is een mus. Maar een mus wel een vogel.En als ze je zien glimlachen, lachen ze volmonds terug. Dat is hartverwarmend; ookal gapen de gaten je tegemoet.
BeantwoordenVerwijderenEr zouden vaker thé-dansants moeten worden ingericht voor bejaarden. Jammer dat geen enkele partij zich in haar verkiezingsprogramma daarvoor engageert.
Ik had ook nog een valse gedachte...
"een oude reus van 130m lang"... zou je ook kunnen lezen als een hele brede en 70cm hoge rododendron. Maar ik vermoed dat de lengte zich wel in de hoogte zal situeren.