Merci om trager te vrijen

De campagne Antwerpen zegt merci wordt een succes genoemd met "meer dan 10.000 uithangborden in de stad".

Jammer genoeg laat ze niet meer creativiteit toe dan het toevoegen van je eigen naam.

Dat kan beter. Download het bestand via http://www.antwerpenzegtmerci.be/#/afdrukken, en pas beeld en tekst aan in Illustrator of iets dergelijks. Plak jouw affiche op fotomuur van de Facebookgroep.

De campagne stopt op 30 september, daarna kom je het originele ontwerp maar onderaan deze post halen. Geen dank!

Big Bang Big Boom

Big Bang Big Boom is de nieuwe animatie van graffitikunstenaar Blu. Tien minuten van een ongekende creativiteit, pure waanzin!

26 guitars of love in mijn valies

Ben er alvast aan begonnen. Het Grote Inpakken: een valies lang kiezen wat ik niet meeneem. Wikken en opnieuw wegen. Er mag 2 x 23 kg mee, net iets meer dan de essentie. Ruimte voor twijfel dus.

Zo heb ik plots een minidisc - Ken je dát nog? Ooit het van het. Zou de cd's binnen de kortste keren naar de rommelmarkt verdringen. - van The Radios vast. Ik kan toch geen minidisc van The Radios meenemen naar Buenos Aires!? Maar sentiment is een zwaar argument.

Begin jaren negentig. Ik zie mezelf op kousenvoeten dansen op de parket in het huis van mijn vriendje. Ik blijf slapen en trakteer de ouders op een show. No Television, wel een cassettebandje op volume tien. '26 Guitars of Love' in de living. Ik flapper de solo op mijn flikker. Lachen!

De gitaren van liefde gaan de valies in, oh no!

Beste Peter Holvoet-Hanssen,

Beste stadsdichter,

U weet toch: stadswallen hebben oren.

Ze hoorden mijn naam in een glas op een feestje vallen – daar waar ze zomers fabriceerden. Ze slikten even maar draaiden het al gauw van tong tot tong. Luistervinken vliegen niet, ze lopen als een vuurtje. Rad van tong wij Antwerpenaren. Loze vinken aan het spit, soms.

Ze zeiden dat ze je hoorden zeggen dat: je in je tweede dichtjaar wel 's iets met 'de jonge garde' wilde doen. En mij noemde, begot! Benoemen misschien, dat past beter bij een garde. Eerlijk? ik wil ook wel 's iets met een oude garde doen. Laat maar komen, je verhaal. Dichten op commando, gardes leren dat van jongsafaan.

Maar. Wat u vast niet weet, Peter: ik schrijf straks vanuit een andere stad aan de stroom, een oceaan verder. Kunnen letters zwemmen, vraag je. Een o drijft, off course, maar een i gaat meteen de dieperik in. Gelukkig varen er tussen Buenos Aires en Antwerpen containerbegrippen als ding, verhaal en containerbegrip.

Je leest me nog,


Sam Verhaert

Freelancer in Buenos Aires

Tijd voor reclame. Ik doe 't niet graag. 't Is een kwestie van boterhammen.



In oktober heeft Argentinië er een freelance correspondent bij. Een Antwerpse blogger die zijn lief achterna reist. Hij zoekt werk. Als columnist, onderzoeksjournalist of literair blogmachine.* Dat laat ik aan de media die deze week dit bericht in hun bus krijgen.

In zijn rugzak:

• De schop waar hij mee graaft (cfr. reportage over mijnbouw in Guatemala, De Standaard);

• De pen waar hij de Latijnsamerikaanse samenleving mee fileert (cfr. artikel over politieke graffiti in Buenos Aires, Kunsthart);

• Voldoende journalistieke 2.0 skills om uw buitenlandpagina's beter te doen werken (podcast, fotoslide, twitter, video, ...);

• Oog voor detail en een camera voor de kunst (cfr. one-minute movie, foto's van de doden in een miljoenenstad);

• De levensvragen van een aanstormend dertiger (cfr. Brief aan de droevige vrouw van dertig, 'Een sok zijn op zondag' en 'Kalvergesprekken').

Vertel het voort. Bij de volgende revolutie in Latijns-Amerika weten jullie hem te vinden.

Into The Great Wide Open

Als weekendtripper naar een oogverblindend festival op de Waddeneilanden gegaan. Part of the job. Verslagje gemaakt binnen de uren. Tekst en beeld op Flickr...