zondag 10 augustus 2008
Awoe de sterrenhemel van de Disneyraadplaats
De sterrenhemel van de Dageraadplaats blijft, bijna een jaar na de zogenaamde opwaardering van het Antwerpse plein, voor heel wat toogpraat zorgen. De fans jubelen in hun duvels, de tegenstanders sputteren in hun whiskey. Op 12 meter hoogte overspant een gigantisch stalen net het plein met honderden fonkelende lichtjes.
Op café riep ik deze week nog van 'awoe', zonder erg goed te kunnen zeggen waarom. Eerder scherp van pen dan rad van tong, leg ik in mijn eigen literair café uit waarom ik niet overtuigd ben door argumenten als daar zijn:
Je kan hier toch geen echte sterren zien.
Een misser van formaat om de discussie te openen met een negatief argument. Dat is het hem juist. Waar zijn de échte grote beer en zijn dierenriemvrienden? Weggefilterd in een land dat je vanuit de ruimte ziet flikkeren. We schijten licht. Dat we daardoor geen vallende sterren, melkwegen en planeten meer zien is al tragisch. Dat we die dan maar gaan namaken is diepdroef en intriest.
Disneyland in Antwerpen, een prefabfirmament dat de lichtvervuiling wil oplossen door er zelf aan te doen. Dat is als drinken om te vergeten dat je drinkt om te vergeten.*
Het is toch gezellig/romantisch.
Dat kan best zijn. Zo kan ‘t ook gezellig zijn in een door asielzoekers bezette kerk en in die miserie is zelfs een romantisch moment niet uitgesloten. Maar gezellig of romantisch zijn geen echte argumenten, hoogstens indrukken: ze maken de kunstmatige sterrenhemel nog niet nodig.
Zou de Dageraadplaats haar unieke karakter verliezen als er geen sprake was van een verlicht stalen web? Ook zonder surrogaathemel kan je er onder een lindeboom de krant lezen op zondag, hippe moeders zien flaneren met hun bengels, oude Marokkaanse mannen aan een bankje horen discussiëren en het druk filosoferend en degusterend terrasvolk observeren. Intensiteit haal je niet uit verlichting.
Het stoort toch ook niet.
Alweer een negatief argument. Dat doet het wel. Het span wordt uiteengehouden door acht stalen masten van een halve meter dik. Overdag - nog steeds goed voor het leeuwendeel van onze actief geconsumeerde tijd- staan die joekels daar maar. ’s Nachts verlicht de kooi van LED-lampjes het basketbal- en voetbalveld eronder.
“Die verbruiken toch bijna niets,” klinkt het dan. Met ‘toch bijna niets’ is alles natuurlijk gezegd. Wat was less ook al weer?
Maar het is toch mooi.
Fout. Het is kitsch (Van Dale spreekt over 'schijnkunst die van een vals sentiment getuigt'). De geconstrueerde sterrenhemel is plat, in beide betekenissen van het woord. Nep, fake, goedkoop, instant. Stijger maar... over smaak valt heus te discussiëren.
*© Kamagurka
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik heb een week in de buurt gerepeteerd. Pas op de allerlaatste dag na wat pinten savonds, begreep ik waarom die idiote masten en het vangnet langs het plein deden. Maar ik was wel overtuigd door de nachtelijke aanblik. Lichtvervuiling of niet.
BeantwoordenVerwijderenik heb die sterrenhemel maar één keertje meegemaakt - naar antwerpen overgelopen omdat de zomer daar langer duurt dan de feesten in gent :-)- en eerlijk... ik vond het én charmant én gezellig én best leuk gevonden. het herinnerde me aan de lichtgevende sterretjes die ooit boven mijn meisjesbed hingen. en nog eerlijk: jij bent een fijne mens om van mening mee te verschillen ;-) want er zijn er maar weinig die het zo goed kunnen uitleggen en dan nog eens zalig kunnen opschrijven ook!
BeantwoordenVerwijderenAch Sam, geef maar toe dat je dit alles schreef over de SterrenDageraadConstructie om uiting te kunnen geven aan al die welgevormde en scherp getoneerde argumenten van je, maar dat je in weze je hart voelt verwarmen als je daar op de Dageraad zit? Ook niet als je helemaal niks-nul nadenkt voor even, gewoon het zomerse geroezemoes op je af laat komen? Ikzelf woon nu een negental maanden in die buurt, en ik hou van die plek. Inclusief sterrenhemel, en soms zelfs mede dankzij deze sterrenhemel. Elke keer wanneer ik 's avonds naar huis fiets, ergens vandaan, en ik rijd onder die lichtjes door, voel ik mezelf thuiskomen op die heerlijke Dageraadplaats.
BeantwoordenVerwijderenMaar om nog enigzins rationeel te reageren:
1. Dankzij mijn jarenlang buitenlangs gehuppeldepup, ken ik de Dageraadplaats nog maar een jaar. Nooit anders gekend dus dan deze sterrenhemel.
2. Het aanbrengen van een sterrenhemel kan mensen juist bewustmaken van en herinneren aan het gevoel er 1 te moeten missen. is dat nu geen zinvolle boodschap?
1 groet uit het stofrijke India. Geen ster te bekennen door de wolken heen, trouwens. Enkel de zucht van de koe van de buren, die vasthangt aan een touw op de weg. Dus wees blij met dat Antwaarps hip gedoe.
Ik zou zeggen, een volgend project: het geluid van krekels en ander exotisch getsjirp. Op de Dageraad!
Shoot me!
Een angspsychose na het bekijken van de film 'the village' staat mij niet toe Boechout nog te verlaten, dus ik heb die sterrenhemel nog niet gezien. Ben wel op kamp in de Ardennen nog eens achterovergevallen bij het zien van zoveel sterren aan de hemel, zonder metalen hulpstukken. Ik ben daar dan ook een hele tijd zo blijven liggen.
BeantwoordenVerwijderenDe enige Tvc.
drinken om te vergeten dat je drinkt om te vergeten.*
BeantwoordenVerwijderen*© Kamagurka
©laimt Kamagurka deze woordgroep?
Ik heb die voor het eerst gelezen in 'Le petit prince' van Antoine de Saint-Exupéry.
Boire pour oublier qu'on boit pour oublier. Of was het net nog anders?