dinsdag 29 december 2009

25 dingen over mijn seksualiteit


Foto motleypixel

Mijn ogen gingen deze week open op http://25thingsaboutmysexuality.blogspot.com. Dat is een blog waar lezers hun seksleven anoniem delen door er 25 dingen over te schrijven. Je leest er ervaringen (I've kissed more girls than boys. I've also kissed more girls than my boyfriend), fantasieën (I am very, very attracted to male dominance. Sometimes I feel guilty about this, like it makes me a bad feminist), trivia (I love getting my boots shined and polished) en bekentenissen (I like watching anime porn because the acting is better).

De persoonlijkheid van de getuigenissen werkt en de meer dan tweehonderd bijdragen zijn stuk voor stuk eerlijke zelfportretten. Met vulgariteit of uitbuiting heeft dat niets te maken. De comment-functie is uitgeschakeld, wat me een goede keuze lijkt. Het is niet omdat je iets deelt, dat je er perse commentaar op wilt. In dit geval kunnen reacties de afgewerkte posts ook niet meer verrijken.

Deze blog is minstens even literair als seksueel. Zoals één lezer op het einde van zijn post schrijft: I love writing stories about sex more than I love having sex. Bekijk het maar...

vrijdag 25 december 2009

Voorgekauwde antwoorden op een toastje


Foto ucumari

Er zijn veel bubbels. Die vragen me hoe het was en laten me wegkomen met voorgekauwde antwoorden op een toastje. Anekdotiek die het goed deed in eerdere welkomstbabbels. Na een tijdje weet je wat werkt, daarna wat ze eigenlijk horen willen.

Ook willen ze weten wat ik nu ga doen, want ja ... Prik. Ow. Euh. Niet weten wat je gaat doen is not done onder grote mensen. Geen werk-, bouw-, koop- of trouwplannen op tafel kunnen leggen is soms voldoende om eronder gekeken te worden. Een tante morst mozzarella op het tapijt. Een nonkel verkoopt vettige klap waarna het stil wordt. Buiten smelt het. De Kopenhagenkrop zit er nog en ik vraag me af wat ik daar aan kan doen.

(Aan de familie die meeleest: no offence, het was best leuk vandaag. Maar in 2010 stap ik af van de pure belevingsblogs. Een scheut fictie drinkt lekkerder. Die twintig procent overdrijving trek ik gegarandeerd op. Dit is nog maar het begin.)

maandag 21 december 2009

Van oud naar nieuw leuken


Foto Koffiemetkoek

Oudejaarsnacht staat weer voor onze deur te dralen. Dat zorgt voor een zekere onrust in ons aller kopkes. Want er kan maar één nacht de leukste zijn. Twee jaar geleden in Berlijn bijvoorbeeld. Een Nederlandse kunstenares staat met haar worstvingers in mijn buik te priemen. Ze past net niet in haar jurk, ruikt naar feromonen en lauwe champagne en tuit de lippen terwijl ze haar stem verlaagt: 'Wat. Voel. Jij? Zeg mij wat jij voelt en doe het. DOE! HET!'

Het jaar daarvoor: Antwerpen. Ik sta eerst als een randdebiel op de vensterbank te breaken en geef daarna nog eens ouderwets -doch stiekem- over in de plantenbak van de gastheer. Of vorig jaar: ik dans met honderden gemaskerde indianen de mist weg op een bergfestival van de Zapatisten. Vrienden van me zijn wel eens 's nachts naar Duitsland gelift. Anderen organiseerden een walking dinner in de Hobookse polder. Sommigen deden niet aan 'gedoe' en telden af voor Felice.

'There 's too much entertainment out there,' zei een Amerikaanse vriend die, na twee maanden bij zijn ouders in de V.S., weer opgelucht rust vond in San Marcos, Guatemala. 'It's making them crazy, Sam.'

't Wordt hout vasthouden om de rust van ginder hier niet te zien smelten. Kruipt er iemand tussen oud en nieuw mee in een iglo als de sneeuw er dan nog ligt? Ook leuk.

vrijdag 18 december 2009

Een bord koude pasta



"Ook al weet ik dat ik er niet slecht uitzie, toch kijkt mijn vriend me aan alsof ik een bord koude pasta ben zodra hij is klaargekomen. Totdat hij opnieuw zin krijgt. Dan word ik weer mooi, zijn ogen maken zich los van de tv en zijn handen grijpen me als ik langs loop."

Een vrouwelijk personage uit Baudoins stripboek Het Model.

woensdag 16 december 2009

Pakjestijd


Foto Adams K.

De vrienden één voor één uit hun doosje halen. Graag terug zien. Uitpakken met verhalen. En ze weer inpakken.

dinsdag 15 december 2009

De clown op de luchthaven


Foto paul adrian

Er mieren een heleboel fluo mannetjes in gekke wagentjes rond het vliegtuig. Ze rijden brandstof, bagage en voedsel aan - vliegtuigen slikken veel. Ik plak met mijn neus tegen het glas van het luchthavengebouw in Cancún. Achter mijn rug reizigers die niet graag onderweg zijn.

Komt er plots een man met een slipjas, een rode neus en een waggelhoed op me af. Hij zet me tegen de glazen wand om me te fouilleren. Zijn pruik knikt dat ik oké ben en hij volgt zijn neus verder de hal in.

Een clown! Geen [kloon], dat klinkt nog sympathiek, maar een [klawn]... daar ben ik niet voor. Er bestaan er teveel slechte van. Clowns vallen of staan met hun kunde. Niets zo treurig als een leuke clown die 'alsof' doet, met te fleurige kleurtjes en rekballonnen om een dode mus mee te vouwen. Gert van Samson of die rooie van Mc Donalds bijvoorbeeld: niet alleen nep, ook nog eens vals.

Nepvrolijkheid, in het echte leven al ergerlijk, bij clowns gewoonweg erg. Wat een lul. Ik blijf nog tien minuten fluo mannetjes kijken tot iedereen vergeten is hoé voor aap ik stond en druip langs het glas naar een bankje in de hoek.

vrijdag 11 december 2009

De kans dat mijn vliegtuig vandaag crasht

donderdag 3 december 2009

1.000.000 glimlachende Guatemalteekjes


Foto lifeabundantly

De vrouw van de president lanceert een campagne: 'Een miljoen glimlachende kinderen in Guatemala'. Sandra Colom gaat 1.000.000 pagadders van de 151 armste dorpen in het land weer blij maken. Hoog tijd want na aanhoudende droogte kampen verschillende gemeenschappen met hongersnood. Op het platteland is 51 procent van de kinderen onder de vijf chronisch ondervoed. Daarmee staat Guatemala aan de top in Latijns Amerika.

Dus doet Sandra, die alvast als presidentskandidaat voor 2012 gelanceerd is, een warme oproep naar ondernemers en particulieren. Om tonnen speelgoed te leveren. Speelgoed. Een miljoen stuks om precies te zijn.

Een jaar of vijftien geleden kwam er een soortgelijke oproep uit De Droomfabriek rollen. Er werden een paar containers bezeken teddyberen en rammelende robots verscheept en de Afrikaantjes waren er heel blij mee. Behoorlijk fout, maar dat was televisie.

Hamster Rave's eindejaarslijstjes


Screenshot Our Daily Bread

Vroeger oefende ik heimelijk op interviews met mezelf. Voor de dag dat ik beroemd zou zijn. Las ik een interview, dan bedacht ik zelf de antwoorden. Interessant antwoorden is niet iedereen gegeven, daar train je best op. Roemloos afgaan kan iedereen.

Sinds ik blog zijn de rollen omgedraaid. In een jaar Guatemala bijvoorbeeld (december 2008-2009) werden de meeste antwoorden al geschreven. Bij wijze van eindejaarslijstjes stel ik de juiste vragen hieronder. De 'Net Gemist' van 2009.

(Mijn huisgenote noemt me een narcist maar wie schrijft er niet om gelezen te worden?)

Iedereen waarschuwt voor het geweld in Guatemala: iets van gemerkt?
Guatemala kent een redelijk conservatieve maatschappij. Botste dat?
Een paar keer heb je de controle verloren, klopt dat?
Je bent 28 geworden, de dertig nadert. Doet dat je iets?
Geef eens een voorbeeld.
Je begon dit jaar te schrijven over Hamster Rave. Is dat een uitvergrote Sam Verhaert?
Op welke post kreeg je opvallend weinig reactie?
Een uitsmijter: hebt u wel eens een blote oma gezien?

dinsdag 1 december 2009

Goldcorp devora el territorio por la fiebre del oro

El oro no se come. Estos días, se devora. La onza del metal precioso superó los 1.195 US$, un record histórico. En tiempos de crisis global financiera, el mundo entero se enferma por la fiebre de oro. Empresas mineras como Goldcorp ganan a costo de las comunidades en San Marcos.

Publicado en la página web de COPAE, Guatemala (01/12/09). English version available.



Los últimos meses, las monedas y los lingotes de oro se han vendido como tamales de navidad. El dólar cayó, la crisis financiera arrastró todo, pero el oro no perdió posición. Es el principal refugio de inversores nerviosos, y bancos alrededor del mundo están asegurando su futuro almacenando el metal.

Según el World Gold Council, la reserva de oro almacenado es de casí 30.000 toneladas. En 2008, 31% de la demanda total de oro era para la inversión (identificable), 57% se utilizó para joyería y 12% en uso industrial y dental.

O sea, casí un tercio del oro que se extrae no se usa. Se guarda en cajas fuertes. Los pobladores que viven sobre las reservas de este metal no tienen caja fuerte ni oro.

Empresa hambrienta

Los mineros están con hambre. En el departamento de San Marcos, la empresa Canadiense Goldcorp Inc. tiene, a través de sus subsidiarios Montana Exploradora y Entremares de Guatemala, 15 licencias vigentes. Según los últimos datos del MEM, sus licencias ocupan 573 kilómetros cuadrados, lo que equivale al 15% del territorio de San Marcos.

Actualmente, Marlin I es la única licencia donde se está sacando metales en San Marcos. Su impacto es enorme. Montana Exploradora devora el territorio de San Miguel Ixtahuacán y Sipacapa, 24 horas por día. En 2008, se excavó y procesó 1.845.000.000 toneladas de roca en la mina Marlin (según el Informe Anual de Goldcorp). Son más de 1.000 camiones por mes. Dicho de otra forma, 55 piscinas olímpicas de tierra contaminada con cianuro. Cada mes.

El mismo año, Montana extrajo y vendió 241.300 onzas de oro, con el precio promedio del oro a 870 US$/ onza. Los datos son orgullosamente publicados en su página web para los tiburones accionistas en los 7 mares del neoliberalismo. Algunos inversionistas golosos en Canadá, Suecia, Noruega y otros países febriles ya sacaron sus calculadoras para 2009 porque el precio del metal casí triplicó.

Cuando Montana, en 2002 todavía parte de Glamis Gold, empezó sus exploraciones en San Marcos, el oro se cotizaba a 309,66 US$. No sorprende que Goldcorp Inc., la empresa mamá en Canadá, afirma ser la minera de oro más rentable del mundo. Fanfarronea que de todas las empresas mineras, la suya crece a mayor velocidad. 'Calidad'.

Migajas para los pobres

El clima actual le favorece bastante a las industrias extractivas. El Estado de Guatemala aún más. El Director Ejecutivo para Centroamérica y Sudamérica de Goldcorp Eduardo Villacorta, en las audiencias de la Comisión de transparencia del Congreso de la República, afirma que la Mina Marlin utiliza 12 litros de agua por segundo.

Saquemos nuestros calculadoras, por favor. Son 1.036.800 litros diarios. Una familia campesina, gasta unos 30 litros por día, podría sobrevivir 91 años con esa cantidad. La empresa le ha pagado 0.000.000 Q al estado y otros 0.000.000 Q a las comunidades.

No obstante, en El Ingeniero, su folleto para las comunidades, Montana afirma de haber invertido 15.407.810 Q de 2006 al 2008 en proyectos de desarrollo comunitario. Aunque eso le corresponde al Estado de Guatemala, y no a un Santa Claus falso, seamos honestos: no es poco.

Sin embargo, hay que entenderlo como migajas para los pobres. No alcanza ni siquiera a un porciento si lo comparamos con las ganancias netto de Montana en ese periodo: 188.800.000 US$. Más de un millar y medio de Quetzales.

Para los que quieren marearse: mamá Goldcorp, que saca oro en todas las Américas, ganó 2.344.000.000 US$ en estos años. En Quetzales ni cabe en la calculadora.
Ni El Ingeniero, ni la página web, mencionan el conflicto social que causa la distribución de sus proyectos 'de desarrollo'. Donde hay ganadores, hay perdedores. Como explica el Padre Eric Gruloos:

"Los que se atreven a oponerse a la mina, cosechan el rencor de sus vecinos. Los trabajadores de la mina amenazan a mis parroquianos. 'Si la mina no nos da la cancha deportiva, el asfalto o el maestro para nuestra escuela, es porque usted no se ha callado.' Este terror me recuerda al conflicto armado."

Goldcorp no vino a San Marcos a 'desarrollar' los pueblos. Vino a sacar metales de gran valor en circunstancias favorables. Punto. Vino a ganar dinero y gana un dineral con este clima financiero. Es una empresa gorda. Y le encanta comer del plato de los demás.
 
Creative Commons License
werk van Sam Verhaert is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide werken 2.0 België licentie.