Later neem ik een stoma

Ik denk dat ik iemand ben die later een stoma zal nodig hebben. Misschien kies ik er zelfs voor. Het bespaart tijd en wc-papier en je anus wordt er weer mooi roze van. Je kan hem kneden als je zenuwachtig bent of ermee op de bomma meppen als die een domme opmerking maakt. Ja, een stoma, dat lijkt me gaaf. Later mag het lopen zoals het loopt.

Kort verslag van de nacht

Kort verslag van de fantastische nacht: er waren 2.000 concertgangers en ik was de (b)lankste.

Hey Macarena

Hoeveel keer heb jíj er in je leven op gedanst? De Macarena: sinds 1993 een klapper op fuifjes van ongewassen tieners die ondertussen naar dertigers ruiken. Het begon met 12 stapjes waar zelfs gehandicapte kleuters hun hand niet voor omdraaien: rechterarm naar voor, linkerarm naar voor, en de hele debiele reuteketeut tot en met de slag van je linkerhand op je linkerbil. Het was pas in de volgende stap dat het verschil tussen de have's en de have-not's duidelijk werd. De kontdraaibeweging, die had je in je of die had je niet in je. Vrouwen waren daar meestal beter in en gebruikten haren en borsten om de swing te verlengen. Mannen probeerden te imponeren door op het einde van de 90° draai een gat in de lucht te stoten. Ik heb dat zelf een keer op vijfentwintig gedaan, schaam ik.

Yolanda Aguilar Urizar

Yolanda Aguilar Urizar werd in 1979 ontvoerd door het Guatemalteekse leger. Tijdens het gewapend conflict (1960-1996) kwamen 200.000 Guatemalteken om, waarvan er 45.000 'verdwenen'. Haar getuigenis staat in een rapport van de kerkelijke waarheidscommissie REHMI tussen honderden andere weerzinwekkende verhalen.

“In de eerste kamer was een stoel, daar begreep ik dat ze me gingen folteren. Natuurlijk kleedden ze me uit. Er kwam iemand binnen en die zette de radio op, zodat ze mijn kreten niet zouden horen.”

“Zodra ik naakt was kwam er een jongen van een jaar of 19 binnen. Blauwe ogen, blond, leek recht uit het college te komen. Hij zei: 'Kijk, we willen je geen kwaad doen en ik wil met je praten, dat je me alles zegt wat je weet, want er zijn hier een paar van mijn kameraden en die zijn heel slecht en als je me niets vertelt, zal hij iets slecht met je doen. Dus laten we vrienden zijn, ik wil dat je me alles vertelt.'”

“En dan is er het moment van de verkrachting... een twintigtal mannen hebben me verkracht. Het enige dat ik me herinner is dat terwijl de ene bezig was, de andere aan mijn borsten zat en ik verschillende keren het bewustzijn verloor.”

“Ze sloegen me in het gezicht en anderen duwden sigaretten uit op mijn borst en elke keer dat ik bij bewustzijn kwam, was er een andere vent bezig. Daarna lag ik in een plas urine, sperma, misschien bloed, denk ik. Het was echt heel vernederend.”

“Ze brachten me naar een bad vol stront met een verschrikkelijke geur en ik herinner me dat ze me er één of twee keer instaken. De ervaring dat je stikt is één van de meest verschrikkelijke die er is, elke keer je wil ademen slik je stront, dus je doet er alles aan om niet te ademen maar dat lukt niet.”

Zaak 5447, Guatemala, 1979.

Wanneer vogels plastic eten

Chris Jordan maakte foto's van dode albatrossen in Midway Atoll, een streep zand in de Pacific. De jonge vogels zitten boordevol plastic afval, dat hun ouders voor voedsel aanzagen. Meer beelden op zijn website.

Links vs. Rechts in een conceptkaart

Wat is het verschil tussen Links en Rechts? Het is me al twee keer gevraagd door een tiener. De volgende keer haal ik deze 'concept-map' boven. De man achter www.informationisbeautiful.net en de vrouw achter www.itsbeenreal.co.uk slagen erin moeilijke concepten oogbaar te maken. Op mkandlez Flickr pagina vind je andere overzichtelijke data over de varkensgriep, alternatieve energie en caloriebommen.

De mesthoop en de spiegel

Ik wist nochtans niet dat ze een mondharmonica had waar ik me een blaas op zou oefenen, dat ze mijn compost een hoop zou verbeteren, dat ze 'n spiegel zou kopen zodat ik me niet meer voor de wazige camera van mijn laptop weg hoefde te scheren, dat ze licht zou vangen in een lampenkap van ijzerdraad en kranten en het huis zou opgeuren met een vaas geel gerooide bloemen uit het veld hiernaast. Dat wist ik niet, maar ik zei wél dat ze het leegstaande kamertje kon betrekken. En nu kleurt een Spaanse burgerlijk ingenieur het boek hier in. Akkoord, het wc-papier vliegt er twee keer zo snel door, en is er minder vrijheid om zonder kleren grote boodschappen te doen. Maar er is leven in de brouwerij en als we niet oppassen maakt dat alleen al ons zat.

Misschien is de liefde maar zozo

Misschien is de liefde maar zozo. Mijn huisbazin vloog weer 's in de rum en boerde het verdriet er mee uit. Ik kauwde op een kip en dronk er oranje limonade bij. Dat hij haar sloeg en na 20 jaar huwelijk plots een kind had met een hoer van de carwash. Een paar bonen slikten zich weg. Dat ze mijn broeken gestreken had - dat moet je niet doen, niemand strijkt mijn broeken in België - en bij elke strijk een ween omdat ze vroeger die van hem... Misschien is de liefde - neen jongen, blijf nog wat langer het is nog vroeg- maar zozo.

Drie teelballen

Het is zaterdagnamiddag en Hamster Rave is bij de dierenarts. De praktijk blinkt. Hamster Rave piept dat hij is opgestaan met drie teelballen. Geen probleem, zegt dierenarts Karel want uit zijn opleiding heeft hij onthouden dat je patiënten onmiddellijk gerust moet stellen. Een patiënt met stress is een zieke patiënt, weet Karel. Hij zet zijn warmste stem op en legt uit dat hij Hamster even onderaan zal onderzoeken. Ausculteren noemen ze dat in jargon, voegt Karel toe want tijdens zijn stage leerde hij dat wetenschappelijke termen stressverlichtend werken bij knaagdieren. Hamster is op zijn gemak, vlijt zich neer en steekt zijn testikels in de lucht. Karel kneedt, duwt, blaast en streelt. Vijf minuten, tien minuten... Alles is in orde meneer, u hebt er maar twee. Hamster Rave, die zich die zaterdagnamiddag maar wat verveelde en gewoon zin had om iemand aan zijn ballen te laten zitten, haalt een briefje van twintig euro uit zijn wang. Elke twintig euro is er één, denkt Karel en wast zijn handen langdurig.

Buurjongen eet pier

Fantastisch bericht uit Boechout aangekregen. Mijn buurjongen at een pier en ving er 8 euro voor.

Vroeger: een kruisje voor God

Vroeger. Dan sliep ik in een stapelbed en mijn zus onder me. Overdag maakten we er 'kampen' in met dekens en wasknijpers en soms mochten we daar in slapen. Oma kwam een keer slaapwel zeggen, met een kruisje erbij. Toen ik vroeg waarom ze dat deed zei ze uit voor God. “God is stom,” zei ik. En oma dat ik dat nooit mocht zeggen, want dat haar dat veel verdriet deed. Waarover ik even moest nadenken.

Vroeger: in mijn sponzen pyjama

Vroeger. Dan stond ik op den allee in mijn sponzen pyjama, met mijn blote voeten op het traptapijt te draaien. Om te bedenken wat ik hen beneden zou vertellen. Soms oefende ik dat half hardop: “Ik kan niet slápen.” De truck was om 'slapen' lang te rekken. Alsof je 't heel graag wilde maar echtigintechtig niet kon. Meestal was het dat niet. Wilde ik gewoon nog wat mee in de zetel kruipen voor de tv. Tussen een tas thee, de papa en de mama, en met wat geluk een wafeltje.

Vroeger: stekskes in mijn boekentas

Vroeger. Dan puften we met onze R4 naar de onthaalmoeder om mijn zus er te gaan afzetten. Dan had ik een doosje stekskes in mijn boekentas verstopt om eens iets stoer aan de Kevin te laten zien (zodat die mijn brooddoos niet meer zou afpakken). Dus oefende ik alvast een paar keer bij mezelf in de auto: “He Kevin, ik heb stekskes bij... Kevin, kijk hier, stekskes...” Tot mama het hoorde, en de stekskes afpakte. Dom. Het doosje mocht wel mee.

Misselijk worden van Carlisle

Foto Alejandro Alfaro

Ik ben hier nog maar een keer misselijk geworden van een mens. De gringo rechts die daar wat staat te staan. Carlisle Johnson, de meest reactionaire Amerikaan in Guatemala. Officieel is hij journalist bij een obscure radio in Antigua. Maar iedereen zegt dat hij wordt betaald door de mijnindustrie om ngo's te komen lastig vallen. Een evenement over mijnbouw: daar is Carlisle al. Begint een scène te maken, luid te telefoneren, het woord op te eisen om het boeltje te boycotten. Houdt vast bij wie er wel en niet is. Dat is zijn job.

In Antigua kwam hij dat op onze conferentie proberen. Toen voelde ik de afkeer voor het eerst. Het is zijn achterbakse blik, het gebrek aan respect erin. Zijn zweterige sportschoenen ook (niet op de foto). Daar sprak hij een inheemse vrouw met kind aan: wat zij hier in feite kwam doen. Racist eerste klas. Van de strekking dat je ngo's best verbiedt. Wilde ook dringend de organisator spreken en lachte in mijn gezicht als hij mij zag. Later zag ik hem in de jeep van het Ministerie van Energie en Mijnbouw stappen.

Zie je de achterdocht van de man met de rode pet? Die weet waarom Karlyle daar wat staat te staan. Hij luistert de Belgische pastoor van San Miguel af. Dat doet hij altijd op die manier. Wie weet hoeveel micro's die in zijn jasje heeft steken. Samen met een paar parlementsleden bezocht hij later die dag de Marlin mijn. Ging binnen, maar kwam niet buiten. Op dat moment steeg de helikopter van CEO Milton Saravia op, richting Guatemala Stad. Vriendendienst. Ik vind dat pervers.

Een pissebed treffen

Foto slinky2000

Een glas water aan de mond zetten en iets op de bodem zien.
Uitgaan van een pluchke en doorzetten.
Een pissebed treffen.

Do not flush

De Grote Vriendelijke Reus

Foto Alejandro Alfaro

De GVR, hij bestaat! Hij woont in een uithoek van Guatemala en doet zich voor als een aimabele pastoor van San Miguel Ixtahuacán, die het opneemt tegen een Canadese goudmijn.


Maar de Roald Dahllezers weten natuurlijk beter. Deze man loopt 's nachts rond met een dromenvanger en eet snoskommers met hopen.

Nu ik eraan terugdenk

Nu ik eraan terugdenk, volgens mij zag ik bij ´t vertrek mijn vader wenen.

De weg vragen en in een richting geduwd worden

Ik vraag meestal de weg aan vrouwen omdat die op één of andere manier minder eng zijn om aan te spreken. Als zij mij niet eng vinden helpen ze me vriendelijk op weg -ook als ze daar geen idee van hebben- en soms slaan ze een praatje. Hoe ik hier (daar, op de plek dat de vraag gesteld wordt) verzeild ben, willen ze af en toe weten. Dan, gisteren bijvoorbeeld, zeg ik dat ik net ben afgezet. En dan vragen ze: 'Afgezet? Door wie? De bus, je collega, je vriendin?' Dan pauzeren ze soms even, kijken nog 's naar me -ik heb dan een hemdje, een snor en een oorbel aan- en voegen eraan toe: 'Of je vriend?'' En ze eindigen met een korte maatschappijanalyse: 'Want tegenwoordig...'