Hamster Rave: de hele blog in pdf

Voor wie vier printercartouchen, en een halve boom aan papier over zou hebben.
Voor nostalgici.
Voor wie mij graag gelezen heeft.

Je kan de hele blog nu downloaden en printen als pdf. Meer dan 400 zaagsels. Neergepend in Antwerpen, Guatemala en Buenos Aires. Ontelbare besognes tussen 2007 en 2013. 276 pagina's uit mijn hamsterhart.

O, wat heb ik u graag geschreven.

We used to say we were sisters

Hamster Rave, ondertussen doorgegroeid tot Sam Verhaert, maakte een documentaire over twee oude guerillastrijdsters, die elkaar na 40 jaar weer ontmoeten. Meekijken kan in HD op Vimeo.


ABOUT WE USED TO SAY WE WERE SISTERS

Lila was 25 when the Argentina Anticommunist Aliance riddled ‘el Gringo’ with bullets. He was the guerrillacommander of her Montonero combat unit. Today, 39 years later, she sets out to look for ‘María’, his girlfriend. Although during those years they pretended to be sisters, Lila is not even sure of María’s real name.

 How do you talk about a period of time in which you weren't allowed to talk? How do you recognise comrades you only got to know in the underground? In this documentary from photo journalist Sam Verhaert, two people who never thought they would meet again, look for answers.

‘We used to say we were sisters’ was produced for the Diploma on Visual Storytelling and New Media (Pedro Meyer Foundation / World Press Photo). cc 2013.

De schildpad treft geen schuld

 Foto:  ekenitr

Onze onderburen hebben een schildpad. Hadden een schildpad.

Een schildpad hebben is niet problematisch op zich. Schildpadden zijn ongevaarlijk. Ze kakken in een terrarium, eten sla of plastic zakjes. Maar onze onderburen (het type buren dat in een stinkende grot zonder ramen leeft en waar je af en toe medelijden maar vooral problemen mee hebt), zij hebben de gewoonte hun schildpad uit te laten in de gemeenschappelijke gang. Problemen.



Niet alleen omdat de gang dan vol plastic zak -en kakjes ligt. Ook omdat je met ochtendprut in je ogen niet oog in oog met een griezelig bejaard dier wil staan. Bij de gemene blik van zo'n strompelend fossiel krimp je als vergankelijk mens in elkaar. De dag beginnen als een verwelkt blad sla is voor niemand leuk.



Bovendien zijn schildpadden kampioen in camouflage, met schildpatronen die niet veel verschillen van de doorsnee gangtegel. Voor je het weet kets je dat schild tussen de muren richting de voordeur. En krijg je de ongezellig dikke onderbuurvrouw op je dak. Dus schuifel je op kousenvoeten naar de bakker en tippel je na het werk door de gang om het ondier niet voor de voeten te lopen.

Met de kuren van je buren leer je leven.

Toen er een paar weken geleden aangebeld werd, en ik enthousiast de trap afstormde, checkte ik dan ook meteen of er een schild op mijn pad lag. De gang was vrij. Ik opende de voordeur met een ruk, en voelde ze even hard dichtsmakken. Het is een oude deur, dacht ik, en ook die hebben kuren. Waarop ik ze zo fel openrukte dat ik het hout hoorde versplinteren op wat een tussen deur en muur geprakte tegel leek. Problemen.

Hamster Rave schreef een novelle: Vis moet zwemmen

Ik schreef een novelle in opdracht van het Europees Sociaal Fonds - Agentschap Vlaanderen & Ideeweb.be. Je kan Vis moet zwemmen hier doorbladeren of downloaden als pdf. Gedrukte exemplaren op aanvraag.

Korte inhoud
Leon Casal verkoopt sinds jaar en dag tegelspreuken op de dorpsmarkt. Poltronvil hangt van boven tot onder vol met spreekwoorden en zegswijzen van zijn hand. Meer is er niet te lezen in het dorp en dat hoeft ook niet voor de grijze marktkramer: Leon heeft een broertje dood aan verandering. Wanneer hij zijn tegels echter aan de straatstenen niet meer kwijt geraakt, moet hij met zijn volkswijsheden de boer op.