In tropische streken hoor je wel eens een gekko schetteren, een hagedisvormig beestje zonder hoeken of slechte bedoelingen. Gekko’s hangen vaak een beetje rond in de buurt van spaarlampen. Ze kunnen uren blijven plakken want hun pootjes en buik staan vol minuscule zuignapjes. Als je ’t licht uitdoet, schijnen ze nog wat na, zoals de fluorescerende sterren die je in je kamer had. Soms, als gekko’s nog niets hebben gegeten, kan je er doorheen kijken.
Gisterenavond zag ik een Salvadoraans exemplaar. Hij hing al een tijdje tegen het plafond, recht boven mijn bed. Omdat ik de laatste ben om de zuigkracht van dit reptiel in vraag te stellen, dommelde ik in zonder enige angst. Dom.
Ik droomde van spekken op een stok boven een kampvuur in de Ardennen en ik werd wakker met een kronkelende gekko in mijn mond. Wow. Ik heb zijn hoofdje ingeslikt van de schrik en ik kan het volgen in het donker. Het is er bijna. Zijn lijfje heb ik voorlopig terug tegen het plafond geplakt. Dat deed het gelukkig nog. Ik heb een rare smaak in mijn mond.
maandag 15 juni 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
te gekko m los te lopen
BeantwoordenVerwijderenjan
Aaaah! Klinkt haast als een Trainspotting ervaring!
BeantwoordenVerwijderensal wel! geloof ik niks van!
BeantwoordenVerwijderen