Foto thorinside
Zo even bulkte ik nog van de krasse ideeën waar ik vanavond mijn pen aan zou scherpen, maar nu bots ik op het witte vlak van het onbewaarde Document1. Dat steekt de ogen uit. Want zo gaat dat met losse ideeën, opgepikte woordflarden en 3D-associaties. Als je die niet razendsnel vastgrijpt en met fors in papier krast, verdampen die. Dan gaan die naar iemand anders, denk ik.
Ik ben zelf geen onbeschreven blad: ik heb wel eens onder invloed van Hollands gras de allesverklarende formule ontdekt, maar de beste ideeën komen toch nog steeds uit de buitenwereld en niet uit mezelf. Dus die gaan we niet meer laten vliegen. Vanaf morgen kom ik niet meer buiten zonder schrift, pen en vlindernet onder de arm. Ga er alvast voor zitten.
Ik ken die drang. Somm kan het echter ook deugd doen om te weten dat een idee (dat je had moeten opschrijven), een beeld (waar je een foto van had moeten maken of had moeten filmen), een poëziestrofe (die je had moeten onthouden net voor je in slaap viel), een dansmove (die je had moeten uitvoeren en opschrijven), een nieuwe product, een nieuwe strategie...gewoon kunt laten schieten.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt niet alles vastgrijpen en alles uitdrukken, alles omkneden, onthouden en begrijpen. Dan word je zot, want het is nooit genoeg, zeker niet voor een nieuwsgierig, creatief en analytisch hoofd.
De kunst is om het kaf van het koren te scheiden. En dan is een boekje wel handig. Of een gsm. Ik ontdekte gisteren tijdens een toneelvoorstelling de funtie "note aanmaken" en die "standby op scherm" te laten. Toen ik daarna mijn gsm openklapte, stond die notitie daar. Aan wie ik m'n film wilde opdragen, waarom en met welke woorden. Pure koren voor mij.
Veel plezier met je (vast reuzachtige) vangnet,
Lotte