Foto dgoodin
Gestruikeld over twee fragmenten in een boek en twee godverdomse dagen plat op mijn gezicht blijven liggen.
P 49. Als je een miljoen jaar gelijkstelt aan een seconde, dan is het universum vijfenhalf uur oud. De geschiedenis van de Aarde zou iets meer dan een uur duren, die van de mens een paar seconden, en onze individuele verhalen zouden zo onbeduidend klein zijn dat ze niet gemeten zouden kunnen worden.
P 52. Leven is niet enkel en alleen het resultaat van toeval. Biochemici en moleculaire biologen hebben via computermodellen aangetoond dat dat wiskundig gezien onmogelijk is. Om de aminozuren en tweeduizend onderliggende enzymen samen te laten komen in een keten en om die een levende cel te laten vormen, zou meer tijd nodig zijn dan de leeftijd van het universum- miljarden en miljarden jaren. De mogelijkheden hiervoor zijn tien tot de duizendste tegen een.
Leonardo Boff (1997), Cry of the Earth, Cry of the Poor.
*hapt naar adem*
BeantwoordenVerwijderenblijvertje
BeantwoordenVerwijderenTijs
Sam, weet je zeker dat je schrijver van Cry of the poor geen lid is van de Charismatische Beweging?
BeantwoordenVerwijderenMisschien gebruikten de biochemici en moleculaire biologen verouderde types computers of moesten ze nog overstappen op een Apple-omgeving.
In 1953 hebben Miller en Urey aan de universiteit van Chiocago de elementen van de oeratmosfeer (anorganisch) blootgesteld aan elektrische ladingen waardoor ze - na verscheidene pogingen - uitkwamen op aminozuren.
Dat lijkt me toevallig...
;-)