Foto fikirbaz
Beste droevige vrouw van 30,
Even twijfelde ik om je met meisje aan te spreken. Maar dat past niet nu je jezelf met een drie moet voorstellen. Dertig, de levensfase waarin 't begint te vreten. De tijd: aan je gedachten. Je leven: aan je lijf. De biologische klok: aan 't geluk.
T'k. T'k. T'k.
't Is je blik, denk 'k. Met de drie is hij veranderd. Niet de groefjes rond de ogen, som van 't lachen en 't huilen op je twintig. Niet de huid, ooit perzik nu aardbei. Niet alléén dat. 't Is de angst erin. Ik schrik ervan en daarom schrijf ik je.
Je bent begonnen met de pil en je bent ermee gestopt. Je verzekert me dat ál je vriendinnen kinderen hebben. Of een man. Of toch minstens een huis. Het lijkt me sterk maar je weet het zeker. Er zijn familiefeesten waar ze ernaar vragen. Er is je moeder, een vrouw van vijftig die al aan kleinkinderen denkt en altijd de eerste die nog een schepje in de emmer der wanhoop doet. Omgevingsdruk, het woord is door een leeftijdsgenote uitgevonden, wist je dat?
De tijd is een enge man die je tegemoet wandelt. Omkijken kan nog -koop een kleedje, ga uit met je zusje- maar terugkeren is onmogelijk. Hij loopt. En je buik zou zo graag... Je kan geen vijf jaar meer...
Het spijt me zo, droevige vrouw van 30. Alle keren dat ik geen raad met je wist. Onze gesprekken van vroeger kon ik volgen en leiden. Verdriet om een prins losten we op door tijd te omarmen. Maar met deze vragen kan ik niet om de droefheid heen. Mijn antwoorden zijn op, sorry.
Hopelijk komt het goed. Ik denk het wel. Laat me weten hoe 't met je gaat, bijtijds.
Liefs,
Sam
zonder gekke letters ziet het er zo uit:
BeantwoordenVerwijderenBeste droevige vrouw van 30,
Even twijfelde ik om je met meisje aan te spreken. Maar dat past niet nu je jezelf met een drie moet voorstellen. Dertig, de levensfase waarin 't begint te vreten. De tijd: aan je gedachten. Je leven: aan je lijf. De biologische klok: aan 't geluk.
T'k. T'k. T'k.
't Is je blik, denk 'k. Met de drie is hij veranderd. Niet de groefjes rond de ogen, som van 't lachen en 't huilen op je twintig. Niet de huid, ooit perzik nu aardbei. Niet alléén dat. 't Is de angst erin. Ik schrik ervan en daarom schrijf ik je.
Je bent begonnen met de pil en je bent ermee gestopt. Je verzekert me dat ál je vriendinnen kinderen hebben. Of een man. Of toch minstens een huis. Het lijkt me sterk maar je weet het zeker. Er zijn familiefeesten waar ze ernaar vragen. Er is je moeder, een vrouw van vijftig die al aan kleinkinderen denkt en altijd de eerste die nog een schepje in de emmer der wanhoop doet. Omgevingsdruk, het woord is door een leeftijdsgenote uitgevonden, wist je dat?
De tijd is een enge man die je tegemoet wandelt. Omkijken kan nog -koop een kleedje, ga uit met je zusje- maar terugkeren is onmogelijk. Hij loopt. En je buik zou zo graag... Je kan geen vijf jaar meer...
Het spijt me zo, droevige vrouw van 30. Alle keren dat ik geen raad met je wist. Onze gesprekken van vroeger kon ik volgen en leiden. Verdriet om een prins losten we op door tijd te omarmen. Maar met deze vragen kan ik niet om de droefheid heen. Mijn antwoorden zijn op, sorry.
Hopelijk komt het goed. Ik denk het wel. Laat me weten hoe 't met je gaat, bijtijds.
Liefs, Sam
Toch nog een man die het begrijpt :-) Prachtige brief, Sam.
BeantwoordenVerwijderenAan Anoniem: bedankt voor de vertaling. Arial leest toch nog steeds lekkerder dan Webdings. Dat komt ervan als je je blog programmeert om een dag later op eigen houtje te publiceren.
BeantwoordenVerwijderenAan Marie: ook bedankt.
schoon, sam. misschien moet je een blog openen over vrouwen (en kinderen), dat onderwerp ligt je wel.
BeantwoordenVerwijderenhihi, op papier toch, ja.
BeantwoordenVerwijderenMooie brief. Herkenbaar ook. Mijn man en daarmee mijn kinderen kwamen eerder laat in mijn leven. Ik was 'al' drieëndertig. Sindsdien kruip ik weer door het leven, op handen en knieën. Naast mijn rakkers die groter worden dan mezelf. Droevige meisjes van dertig kunnen heel snel weer vrolijk worden. Wedden?
BeantwoordenVerwijderenIk geloof je helemaal, Elise, als ik de blije letters lees op je blog.
BeantwoordenVerwijderen