Geen feestjesman

Ik ben geen feestjesman. Na 28 herfsten neem ik dat best gewoon aan. Als ik me er niet naar voel, hoef ik niet aan feestjes te doen. Mensen verheffen er hun stem, gaan meningen spuien. Gesprekken worden babbels worden praatjes wordt geblaat. Spring-in-`t-velders hand in hand met de tafelspringers op de rand. Een stel dist, iemand stoot een glas. De handen tastelijker, de tongen losser. Veel ikken in de middelmaat van een wij. Schapen van meelachers, meedrinkers en meepraters. De groep een wei, het feest een ronkend beest. Soms helpt de roes, maar meestal is het bier te flauw (de moppen lauw). Soms plakken ze me een glimlach op, liften de mondhoeken met een touwtje om de oren: 'Je kan het zo leuk maken als je zelf wil.' Het woord leuk. Neen, ik zou het graag zijn, een feestjesman. Ik 'zou graag', niet langer 'ik wil'. En dat is mooi genoeg.