Foto paul adrian
Er mieren een heleboel fluo mannetjes in gekke wagentjes rond het vliegtuig. Ze rijden brandstof, bagage en voedsel aan - vliegtuigen slikken veel. Ik plak met mijn neus tegen het glas van het luchthavengebouw in Cancún. Achter mijn rug reizigers die niet graag onderweg zijn.
Komt er plots een man met een slipjas, een rode neus en een waggelhoed op me af. Hij zet me tegen de glazen wand om me te fouilleren. Zijn pruik knikt dat ik oké ben en hij volgt zijn neus verder de hal in.
Een clown! Geen [kloon], dat klinkt nog sympathiek, maar een [klawn]... daar ben ik niet voor. Er bestaan er teveel slechte van. Clowns vallen of staan met hun kunde. Niets zo treurig als een leuke clown die 'alsof' doet, met te fleurige kleurtjes en rekballonnen om een dode mus mee te vouwen. Gert van Samson of die rooie van Mc Donalds bijvoorbeeld: niet alleen nep, ook nog eens vals.
Nepvrolijkheid, in het echte leven al ergerlijk, bij clowns gewoonweg erg. Wat een lul. Ik blijf nog tien minuten fluo mannetjes kijken tot iedereen vergeten is hoé voor aap ik stond en druip langs het glas naar een bankje in de hoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten