Een Franse met bruine tanden (rotte visies op ontwikkelingssamenwerking)

Ik ben een Franse met bruine tanden. Ik rook zelfrol en heb mijn dreads – ik heb al heel lang dreads- in twee dotjes gedaan om er als een twintiger uit te zien. Ik woon nu zes jaar in Guatemala. Ik heb zelf een project opgezet in een gemeenschap omdat ik geen werk bij ngo's vond. Dat is mislukt. Heb 8000 € van mijn spaargeld geïnvesteerd in schoolmateriaal, werkgerief, sanitaire voorzieningen, de hele bazaar. Wat heb ik ervoor teruggekregen? Ondank en achterbaksheid. Ze zijn gaan lopen met mijn geld en nu geef ik Franse les. Het volgende zeg ik tegen een Guatemalteekse die naar me zit te luisteren: jullie zouden in opstand moeten komen (zoals wij, in '68). Want jullie onderwijs is een grap. En daar gaat het fout. Bijvoorbeeld: op een keer ging ik met mijn leerlingen rond in de stad om aan mensen te vragen of ze de betekenis van de drie recycleerpijlen kenden. Niemand! Guatemalteken hebben totaal geen milieubewustzijn. Vind je het gek dat ze alle afval gewoon uit de bus kieperen? Ze weten niet eens waar de pijlen voor staan. Ik rol nog een sigaret. Tegen de Belg die me doodbliksemt als hij zijn vraag stelt: O jawel, ik zie Guatemala dolgraag en ik ben niet verzuurd. Ik heb zelfs een Indiaanse vriendin. En 3 setjes van inheemse klederdracht. Drie, ja. Zeg ik iets verkeerd of zit er misschien iets tussen mijn tanden ?