Foto Vanni Bassetti
10 jaar geleden stopte ik met het eten van vlees. Ik deed niets raars. Ik spoot geen ganzenlevers op, verhakselde geen kuikenhaantjes. Ik nam zelfs niet deel aan de jaarlijkse Bitterballenboef (een erg rare wedstrijd voor wie de meeste slagersafvalballen binnenhouden kan). Neen, ik liet het vlees gewoon voor wat het was: beest. Maar dat was raar genoeg. Want er is geen maaltijd voorbijgegaan zonder dat mijn bord volgespouwd werd met cliché-braakballen en grappen die te lang op het schap hebben gelegen. De top 10 van vleeseterscommentaren:
“Ik ben een echte carnivoor, ik. Drink je wél melk? Ik zou echt niet zonder kunnen/ voel me zwak zonder mijn dagelijkse portie vlees. Maar je eet wel eieren?! Doe je het voor de dieren of voor je gezondheid? Maar soms eet je wél vlees, consequent kan je dat niet noemen. Maar je eet wel vis?! Dan moet je wel andere... euh dingen eten, he. En je schoenen, die zijn toch ook van leer? Sla is voor konijnen (bulderlach).”Ik eet geen vlees. Zij wel. Denk je dat ik ooit begonnen ben over hun vleesconsumptie tijdens het eten? Nougaballen. Het mag smakelijk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten