Macho met lange wimpers

Foto laz-lo photo

Ze zeggen dat hij een steen heeft opgegeten. De beste kameraad van mijn collega Roberto is vel over been gestorven. Het is een reus van een rottweiler met de Bijbelse naam Malaquias. Ze zeggen dat honden dat doen, stenen opeten. Ik zeg dat hij botweg stierf van verdriet om, en uit medelijden met zijn baasje.

Roberto. Eet pasta om aan zijn thuisland herinnerd te worden, drinkt rode wijn om dat weer te vergeten en grijpt naar wat hem ontglipt. Vrouw en hond, zwarte gaten in die volgorde.

Dertien jaar geleden, op zijn 28ste, komt Roberto zin zoeken in Guatemala. Hij blijft ergens haken bij een nonkel pastoor en leert zelf prediken. Niet voor God maar voor het volk. De bevrijdingstheologen achterna ontketent hij de revolutie in bergdorp Sipacapa, wanneer dat bedreigd wordt door de Canadese Marlin goudmijn. Schittert in het eerste referendum van het land. El pueblo unido, maar dan echt. Verfilmd, vereeuwigd.

Roberto. Karakterkop. Blauwe ogen krullenbol die zijn commentaar in het Spaans bedenkt maar in het Italiaans uitzingt. De bollewangenharlekijn van de commedia dell’ arte, steeds een twist sneller dan de rest. Maar ook cynisch en tragikomisch, de donkere glansrol als droevige clown. Roberto, macho met lange wimpers, om mooier te kunnen wenen.

Hij verlaat Sipacapa na acht jaar rust te hebben gevonden in het onrust stoken. Een vrouw achterna, zoals dat gaat. Ze kennen elkaar twee jaar en in zijn verhalen lijkt alles goed te gaan. Malaquias mag met hem mee naar de grote stad. Maar daar, daar komen tegenstelling en tegenslag elkaar plots tegen. Roberto en Malaquias worden verlaten en de steen in zijn maag begint te groeien. Malaquias stopt met eten, sterft van verdriet.

Als collega’s proberen we mee te lijden zonder eronder te lijden. Moeilijk want als hij om vijf uur ‘tot morgen’ zucht, ademt hij tristezza. Mijmert flamenco op weg naar huis, kookt zijn penne in tangotranen, zet intrieste gedichten en oude zwart-wit foto’s uit Sipacapa op Facebook. Kleedt zich er uit. ’t Grote vermageren, laag voor laag, tot op het bot.