Ne nacht me ne poema (emmers vol regen)

(vrij naar Buckets of Rain, Bob Dylan)

Emmers vol regen
Emmers verdriet
Meer emmers vul ik van mijn leven ni.
'k Hem emmers met stralen van de maan.
Ik hem zoveel liefde, poezeloeke,
Ma ik kan da ni aan.

Ik draai a zacht
of hard als een boor.
Mor ik zien mezelf draaiend opgaan in smoor.
A mannen die komen, a mannen die gaan.
Mor as gij mij echt wilt, poezeloeke,
zal kik er staan.

Ik kan aan awe mond
en a vingers ni tippen
Zoals gij draait met a lippen
Den blik van ne poema op de preerie
Alles aan u, poezeloeke,
brengt mij miserie. 

Dag of nacht
de russen misschien
Da kan a ni schelen want gij hebt zin.
Nen tijger zo staark, als gij me mij vrijt.
Ik hem gen keus, poezeloeke,
Ik kom mee me a.

Emmers vol regen
Emmers verdriet
Meer emmers vul ik van men leven ni.
Ik doen wa ik moet doen en ik doen da goe
Ik doen het voor u, poezeloeke,
als gij meedoe.