Foto ucumari
Er zijn veel bubbels. Die vragen me hoe het was en laten me wegkomen met voorgekauwde antwoorden op een toastje. Anekdotiek die het goed deed in eerdere welkomstbabbels. Na een tijdje weet je wat werkt, daarna wat ze eigenlijk horen willen.
Ook willen ze weten wat ik nu ga doen, want ja ... Prik. Ow. Euh. Niet weten wat je gaat doen is not done onder grote mensen. Geen werk-, bouw-, koop- of trouwplannen op tafel kunnen leggen is soms voldoende om eronder gekeken te worden. Een tante morst mozzarella op het tapijt. Een nonkel verkoopt vettige klap waarna het stil wordt. Buiten smelt het. De Kopenhagenkrop zit er nog en ik vraag me af wat ik daar aan kan doen.
(Aan de familie die meeleest: no offence, het was best leuk vandaag. Maar in 2010 stap ik af van de pure belevingsblogs. Een scheut fictie drinkt lekkerder. Die twintig procent overdrijving trek ik gegarandeerd op. Dit is nog maar het begin.)
Dag Sam,
BeantwoordenVerwijderenU even op blogsewijze goeie feesten en een goeie inzet v/h jaar.
grappig die reisverhalen, niet? soms blijkt het feit dat ge daar niet 'gewoon op reis' waart, niet echt door te dringen. en nog minder dat dit geen einde is ('wat gaat ge nu doen') maar soms eerder een begin...
Die plannen komen er wel, en mag ik voor de Copenhaagse zorgen http://www.1010global.org aanraden?
prettige feesten, en dat er nog vee blogentries mogen komen in het nieuwe jaar,
Gert
Nagel op de kop Gert! En evenveel wensen terug. x Hamster Rave
BeantwoordenVerwijderen