Thuishaven

Een fietstocht in de Antwerpse haven als die van deze week beschrijf je niet met de losse pols. Daar ploeter je op, zucht je om en schaaf je aan. Omdat de tijd me nu even mist, gooi ik alvast wat woordgruis te grabbel. Taalkruim voor hongerige stadsduiven en verstilde koelkastpoëten dus.

Vertrek van deze letterpuinhoopjes om je eigen haven op te bouwen, woord voor steen en steen voor woord. C’est à vous!

Foto: g-flow

Een schoorsteen
lucht haar hart raast vuur
als ze zuur stof tongt
sist gas en donder
wolken in een gloed van
roesvrij staal

ze maken hier vast staaltjes sterk karakter
en chemische verbindingen die doen glimlachen
stuwen ze denken we door een kluwen
van lieve blikken buizen de stad in

weer door wind gehavend
tikt tijd een tandrad weg en
de maan fietst nog
een stukje mee in de richting