Ik ben een Boursin

(Foto BruceTurner)

’t Is zoals vroeger, wat ze ons met de Granny’s gelapt hebben, vloek ik. Die werden plots een centimeter korter terwijl de prijs van de koeken hetzelfde bleef. Een centimeter Granny, dat is heel wat. ’t Is van bedriegt den boer.

Nu dus ook met Boursin, het Franse roomkaasje. Dat is kleiner geworden, ik ben er zeker van. ’t Zijn hufters, een centimeter van hun kaasje afromen en de winst in hun Franse zakken steken.

Ik voel me ’n genaaide consument dus ik snel naar mijn blog om de kaasmannen van Boursin in een pittig stuk te verpletteren. Ik google nog snel even om hun reclameslogans te kunnen verkrachten – du pain, du vin, du Boursin, daar valt iets mee te doen. Perfect, Unilever zat er ooit voor iets tussen, mijn vingers jeuken en ik voel hoe het cynisme het van me overneemt.

Tot ik lees dat er naast de Boursin van 150 gr, die ik goed ken, ook één van 80 gr bestaat. Die kende ik nog niet, besef ik, en ik voel mezelf weer wat kleiner worden. Beetje wit weggetrokken en een uitsmeerbaar ego.