donderdag 6 november 2008
Ik ben beroemd
Gisteren. Ik wandel in een wagon van A naar B. Spot op weg naar mijn werk een juffrouw en kijk ernaar door mijn wimpers – zoals alleen vrijgezellen naar juffrouwen door hun wimpers kijken. Als ik haar kruis, knikt ze, een tikkeltje onzeker in haar sjaal. Ik voel mezelf terugknikken, al ken ik haar noch pluim.
Vandaag. Ik fiets naar het mooie Wilrijk en aan de lichten van de R11 passeer ik een jongeman die ook op een fiets zit. Dat gebeurt vaak, in Wilrijk. Hij kijkt, ik kijk terug en hij knikt een beetje verlegen maar goed bedoeld. Zo ook mijn hoofd. De man is me totaal onbekend.
Het lijkt erop dat ik beroemd ben geworden, beste lezer. Dat is geen leuke vaststelling. Beroemde mensen hebben het lastig en moeten zonnebrillen dragen op regendagen. Neen, voor beroemde mensen schijnt de zon niet vaak.
Hoe ik zo beroemd ben geworden dat een heleboel onbekenden me toeknikken? Door te schrijven, denk ik. Drieduizend hits per dag, mijn beste. Het fotootje rechts bovenaan deze pagina, met de helft van mijn gezicht, doet de rest. (ik herinner me nu dat ik beide personen mijn linkerkant toonde. Dat is mijn goeie, meest herkenbare kant.)
Het is natuurlijk ook de periode. In de herfst doe ik mensen altijd denken aan iemand die ze kennen – is het omdat mensen indommelen en vergeten, worden mijn gezichtstrekken misschien universeler door de koude? Ik schreef daar vorig jaar nog over, toen iemand mij probeerde te kopiëren. Dat is waarschijnlijk gelukt. Waarmee ik het succes van vandaag en gisteren kan verklaren. Wij zijn goed bezig, Sam, ook al zeggen ze van niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Onder het mom... iedereen beroemd, lijkt het fenomeen van de jaknikkers (herinner je je die negertjes uit de kleuterklas nog?) me ook nog verklaarbaar als...
BeantwoordenVerwijderen° Ik zit hier wat te suffen en dommel bijna in slaap, oeps betrapt ik doe even alsof knikje
° Ik vraag me nu echt af of ik een dubbele kin heb, even checken hoe mijn overbuur reageert
of ook...
° Ik heb een kriebeltje in mijn nek door die wollen sjaal, maar wil mijn handen niet uit mijn zakken halen om te krabben want 't is toch fris, niet?
° Ik ben mijn bril vergeten maar die brillenman daar aan de overkant van de straat duidelijk niet, goed gedaan kerel!
Maar wat de redenen ook moge zijn, ik ben blij Sam dat er weer volop gelonkt, gegroet en geknikt kan worden, net zoals in de kleuterklas, wanneer we ons centje in het negertje gestopt hadden.
Drieduizend hits per dag? Amai, op m'n beste dagen haal ik er honderd !
BeantwoordenVerwijderenOf is het een grapje?
Ik zie je op 7 december he? Op 11 december beweegt er trouwens ook iets bij de schrijvers in Gent: http://collectiefbalein.wordpress.com.
Eindelijk !
Verificatiecode bij deze post: unwood
oftewel ontboste groet. Whatever that may mean.
Terecht sammieboy,
BeantwoordenVerwijderenIk kijk even hard uit naar een nieuw blogske van u als naar de nieuwe rifraf/wimmertensceedee/maandloon.. no kidding. Blijven schrijven of ik val dood. ;-)
Grtz,
Tvc.
en helemaal terecht!
BeantwoordenVerwijderenze worden alsmaar beter, die stukjes van jou...
Op basis van die minuscule foto van de linkerkant van jouw gezicht, zou ik je persoonlijk niet herkennen op de fiets. Edoch, geniet ervan zoalng het duurt.
BeantwoordenVerwijderenwondermooi, Sam, zoals een bos in het holst van de herfst, dat zich ook maar half toont, net als jouw gezicht. Ik zou je groeten, net als zij en hij en hij die zij aan zij langs jou om dan weer verder, de winter tegemoet.
BeantwoordenVerwijderen