Het nadeel van de twijfel

Foto hto2008


2u 's nachts in Antwerpen-Noord. De bel overstemt onze Texas Hold 'em maar net. Een strakgekamde dertiger aan de voordeur.

Hij zegt:

“Sorry voor het storen, ik ben een van uw buren. Mijn sleutel is gebroken. Ik heb mijn vriendin gebeld maar die is in Brussel en kan niet komen opendoen. De nachtslotenmaker op de Turnhoutsebaan kost twintig euro en die heb ik niet. Neen, hij wil het cash. Ik ben Turk. Kan je me helpen? Ik werk in pitazaak Mama's Garden. Ik geef je geld morgen terug. En een gratis schotel! 0484 ... euh 28 00 93. Ja, mijn gsm staat af. Laat maar. Sorry voor het storen.”

Ik denk:

Nog nooit gezien precies maar ik ken maar weinig buren. Check, hij heeft wel een kapotte sleutel vast. Een vriendin, een goed teken op één of andere manier. Nachtslotenmaker? Het kán bestaan. Op de Turnhoutsebaan kan alles. Twintig euro lijkt me veel, maar het kan natuurlijk. Even doorvragen Sam: “Kan de slotenmaker niet langskomen? Of kan je het hem morgen niet geven? Op de Turnhoutsebaan kan alles." Hij ziet er sympathiek uit, zo'n verhaal verzin je toch niet op dit uur? Ik heb geen probleem met Turken. Mmm pita. Er klopt iets niet maar ik sta met mijn rug tegen de deur. Hoeveel geef ik hem? Een ingeving: “Wat is je gsm-nummer?” Twijfelt hij nu aan zijn eigen nummer? Een vrouwenstem: “Het spijt ons, maar het nummer dat u hebt gebeld wordt niet herkend.” “Sorry man, maar hier zeggen ze dat het nummer niet bestaat.” Was ik nu net bijna in het zak gezet? Ik voel me er alleszins een. Als je het nadeel van de twijfel begint te geven, doet de stad haar werk.