Troebel water tussen Argentinië en Uruguay

Internationaal vonnis in grensconflict over omstreden papierfabriek

BUENOS AIRES - De Finse papierfabriek aan de riviergrens mag blijven van het Internationaal Strafhof in Den Haag. Argentijnse milieugroepen steigeren. “Dan blijft de brug naar Uruguay ook dicht.”

Normaal passeert er niemand op de brug over de Río Uruguay. De grens tussen Uruguay en Argentinië wordt al vierenhalf jaar bezet door Argentijnse rivierbewoners. Die pikken het niet dat Uruguay een gigantische papierfabriek aan de overkant heeft laten neerpoten.

Maar nu zondag was er veel beweging. Meer dan 50.000 bezorgde Argentijnen zwaaiden met borden en spandoeken, de witte rookpluimen van de fabriek op de achtergrond. “Finland guilty!” schreeuwden ze. In het Engels want dit grensconflict heeft internationale dimensies aangenomen.

Troebel water

Al bij de bouwplannen in 2003 was de Orion fabriek van het Finse bedrijf Botnia - tegenwoordig UPM-Kymmene - erg omstreden. De fabriek, door iedereen nog steeds Botnia genoemd, verwerkt pijnbomen en eucalyptus tot celulosepasta, bedoeld voor papierproductie. Een erg vervuilende activiteit, die in Latijns-Amerika minder goed gereguleerd is dan in Europa.

Argentijnse rivierbewoners van het stadje Gualeguaychú, 230 km van de hoofdstad Buenos Aires, zien vanop het strand recht op de fabriek. Ze klagen over de vervuiling die hun kant opstroomt en de biodiversiteit van de rivier bedreigt. Het ruikt er naar spruitjes. De Argentijnse overheid en verschillende universiteiten geven hen gelijk.

Eind 2005 bezetten ze de brug om de druk op te voeren. Hun overheid zwijgt. Op Googlemaps verschijnt de weg als onderbroken. Een jaar later overtuigen ze presidente Cristina Kirchner om de zaak voor het Internationaal Strafhof in Den Haag te brengen. Het water tussen Uruguay en Argentinië wordt steeds dieper.

Dubbelzinnig vonnis

Na vier jaar werk sprak Den Haag vorige week een opvallend gematigd vonnis uit. Dat laat openingen voor beide partijen. Uruguay heeft het Bilateraal Verdrag van de Uruguay rivier inderdaad geschonden door op eigen houtje de vergunning te verlenen aan de Finnen. Een tik op de vingers.

Maar het land faalt niet in de milieucontrole van Botnia's industriële activiteiten. Daarnaast kan Argentinië volgens het Strafhof het verband tussen de vervuiling en de fabriek niet voldoende aantonen. Over geurhinder staat niets in het bilaterale verdrag uit 1975 dus daar spreekt het hof zich niet over uit.

Besluit: de fabriek mag blijven en de grens moet weer open. Maar los het zelf maar op.

Opluchting in Fray Bentos, het Uruguayaanse rivierstadje aan de andere kant van de brug. Daar ligt de economie stil sinds de Argentijnse dagjesmensen wegblijven. Zo´n 350 tegenbetogers worden door de politie gestopt aan de brug als ze optrekken naar de Argentijnse massa. Problemen vermijden.

Bruggen bouwen

Het vonnis is geen eindhalte in dit grensconflict. Daags na het nieuws uit Den Haag kondigde Kirchner aan dat ze deze week zou samenzitten met haar ambtgenoot uit Uruguay, José Mujica. Dat is een sterk signaal. De relaties zijn serieus vertroebeld en er zijn veel diplomatieke plooien glad te strijken.

Maar de actievoerders van Gualeguaychú geven aan dat de brug geblokkeerd blijft zolang Botnia in Uruguay zit. Dat is nog minstens 38 jaar. De Argentijnse regering zegt alvast er alles aan te zullen doen om hen van het tegendeel te 'overtuigen'. Maar ook tussen de overheid en de boze burgers is het water dieper dan vroeger.

Sam Verhaert - Foto´s Gonzak
Dit artikel verscheen eerder op De Wereld Morgen.

De doden in een miljoenenstad

Waar leg je de doden van een miljoenenstad?

In Buenos Aires stapel je ze netjes boven, onder en naast elkaar. Gelijk in kasten. Dodenflats onder de grond. Kerkhof La Chacarita is 142 voetbalvelden groot, drie verdiepen diep. Het gras is er grijs. Sterven is verhuizen, van hoogbouw naar wortelkrabber. Terug naar af of voor sommigen nog dieper dan dat. Naar dwaalgangen met maar één perspectief, dat van de tunnel. De dood ademt symmetrie.

Schrootkunst

"Oud ijzer, koper, lood en zink, platte batteries."

Of hoe Carlos Regazzini er in Buenos Aires grootse schrootkunst van last. (zie ook wikipedia, spaans)

La vida gaucha (Argentinië op band)

La vida gaucha from hamster_rave on Vimeo.

Vanochtend een filmpje in elkaar getangood. Eerste impressies van een buitenlander in Buenos Aires. Een streep tango, een bol mate thee en een ontregeld hart.

Gas doen brannen

Gas doen brannen, klinken ambeteren, maskes repareren.

De job van een leven

Hij werkt in shiften van 15 seconden - licht op rood, zebrapad opsloffen (3 sec.), reclamebord omhoog tillen (9 sec.), zebrapad afsloffen (3 sec.) - waarna hij 30 seconden groen licht heeft om over zijn job na te denken.

Reunionitis

Foto le vent le cri

"Op de volgende vergadering zullen we dan afspreken wanneer we een overleg plannen om die andere vergadering voor te bereiden. Daar kunnen we die dingen dan eens ten gronde bespreken.  Maakt er iemand een powerpointje tegen dan? We sturen nog een doodle door."

Drie seconden voor

Drie seconden voor

een lijk de kast invroor

alle steen verroest

een beeld huilen moest.

Fotos in Cementerio Recoleta en Rosedal, Buenos Aires, Argentinië.

Tango (go go)

Foto lulazzo

April in Antwerpen. De eerste tango´s dansen de winter ´t Kattendijkdok in. De lente loopt me op hakken voorbij. Ik vertrek met de zuiderzon.

Wacht – zelfde muziek, zelfde pasjes - een halve draai verder. Waar de zomer in de lucht is blijven hangen. Buenos Aires ruikt naar het oktober van bij ons. (Ons?) De zon staat er even hoog maar twee seizoenen verder. Of terug, daar draaien we omheen.

Er vliegt een vlucht eenden over. Die overwinteren in het Noorden en keren straks opgewarmd terug naar hun stad. Aan de andere kant van de wereld staan de dingen op hun kop.