Tien jaar in een andere taal leven is niet zonder gevolgen. Zo wordt mijn lief hier elke ochtend wakker met een weerwolf in het haar, beetje last van nerven want het huis een slachtveld, haar kleed verwelkt en de rug vermeuzeld. Ze schrijft dan snel een briefje aan haar opa, een douaan. Met een balpunt natuurlijk. En lacht zich een beuk.
Puntzuigpoëzie voor Zuid-Afrikanen, vind ik dat. Inspirerend.
maandag 25 oktober 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ha ha. Als dat maar goed gaat!
BeantwoordenVerwijderenWant hoge breuken vangen veel wind; hoewel je er wel een point aan kan zuigen.
In elk geval, hopelijk hebben jullie daar ook vallende bladeren en een herfstachtig landschap. Het kraakt zo lekker en geurt naar pannenkoeken en naar meer.