Ik schrijf het bericht van de zweetbeer op de trein. Plots buigt een oude man, net voor het afstappen, zich over me. Ademt.
'Misschien onbelangrijk', zegt hij met een heel belangrijk gezicht, 'ze kunnen vanachter gewoon lezen wat je aan het schrijven bent. Ik zag iemand dat net doen.'
Ik ben er weer twee waard. Dankuwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten